شـکـر خـدا دوبـاره شـدم مبـتـلای تو            ای کُـشته‌ای که جان دو عالم فدای تو
شکـر خـدا نـسـیم محـرّم وزیـده است            هرشب شده عبادت من روضه‌های تو

بازاین چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است            شکر خدا شـکـسـته دلـم در عزای تو

بـاور نـمی‌کـنـم که دوبـاره نـشـسـته‌ام            با چـشـم خـیس بین حـسـیـنـیه‌های تو
با اذن مـادرت به سر و سیـنه می‌زنم            ممنونم از ترحّم و لطف و عـطای تو
من با غـذای روضه تان رشد کرده‌ام            وقـف شـماست بود و نـبـود گـدای تو
بیمار عـشقم و دهـه‌ای بسـته‌ام دخـیل            کـاسه بـدست گـوشـۀ دار الـشـفـای تو
این عطر سرخ می‌وزد از سمت قتلگاه            حـالا دلـم رسـیـده به پـائـیـنِ پـای تـو